Mahon - Menorca'Ola' allemaal,
Ik update net dit blog in een wereldvreemd cafe-tje, tapbiertje voor 1 euro 50 en een uur snel internetten voor 2....... fantasties en zo vreemd als het cafe zijn gelukkig ook de gasten...... tevens ben ik net ontsnapt aan de anker-politie, ze hebben hier in mahon een ontmoedigingsbeleid aangaande ankeren, dus ze verzinnen van alles om je in de haven of aan een mooring (allemaal dik betaald natuurlijk) te krijgen. Vanavond was het verhaal dat er morgen een paar heeeeeele grote boten binnenkomen dus het was veeeeeeel veiliger om..................
De dagen na het vertrek van Nell en de kinderen breng ik achter de meerboei in Palau door met opruimen van de boot. Enerzijds om van een grote kinderspeelplaats een oversteekwaardige boot te maken, anderzijds om de gedachten af te leiden (de fles(sen) staat namelijk onder handbereik en dat zou niet goed zijn voor moreel en moraal).
Een 'spin-off' van deze aktie is dat er eindelijk verkoopfoto's van het interieur kunnen worden gemaakt die we kunnen gebruiken om makelaars van info te voorzien.
Als eindelijk het weer opknapt maak ik los van de boei en vaar om de noord-oost punt van Sardinie 
naar de noord-west punt, een tocht van 60 mijl die motorzeilend in 9 uur wordt afgelegd. Heel toepasselijk gaat het anker in de grond bij de Fornelli (voor Nelly) passage, een krappe doorvaart tussen vaste wal Sardinie en eilanden net ten noorden daarvan gelegen. 
Een prachtige plek, heel ondiep water (~4 meter), zandgrond en superhelder. Ik ga te water om onder de boot te kijken of de anode nog op de schroefas zit en ook het logwieltje blijft soms 'plakken' en wordt schoongemaakt. Ik bel Nel om te zeggen dat ik de volgende dag ga oversteken naar Menorca, mooi weerbericht, windje 2-3 en zeegang 3 en afnemend. Het gesprek is nogal emotioneel, zeker als ik ook de kinderen nog even spreek. Maar ja de situatie is als ie is en iedereen heeft het er moeilijk mee en moet er mee leren omgaan.Na een niet gezellige vrijgezellen maaltijd 
(Avocado met olie, azijn, knoflook, peper en zout + geroosterde broodjes en een borrel cola) val ik gelukkig als een blok in slaap om de volgende morgen rond 6 uur wakker te worden van regendruppels welke door het open luik vallen. 
Het wordt een aardige bui vergezeld van onweer. Een uurtje later besluit ik toch te vertrekken in de verwachting dat de buien op zee minder zullen zijn of worden. In plaats van de door de pilot aangewezen Fornelli passage, besluit ik mede gezien het rustige weer, wat af te steken en vaar door de 'Passaggio Della Pelosa', een iets zuidelijker gelegen ondiepere doorvaart. Volgens de C-map kaart minimale diepte 4 meter en dat klopte......... Vanuit de Fornelli passage komt nog een ander (denk Spaans) zeiljacht en gaat ongeveer dezelfde koers voorliggen dus die zal ook wel richting Balearen zeilen. Tot ver in de avond kan ik ze zien.
De eerste uren lijken vervolgens wel een 'passaat-oversteek'. Bakstagwind 5 (geen woord over deze zuidoostelijke wind in de weerberichten...) een deining die meeloopt, hier en daar onweersbuitjes in de lucht en de boot vol tuig. Voor een zeiler is dit genieten!! en het schiet lekker op, regelmatig tikken we de 7 knopen aan. Natuurlijk (!) duurt dit feest niet lang, we zeilen namelijk in de Middellandse zee, en na een uur of 3 neemt de wind binnen een kwartier af tot 5 knopen en begint een uur later uit het west-noordwesten te waaien tot een knoop of 15. Dus hoog aan de wind verder. 
(who the 'f.ck' is this..........)
Daarna neemt de wind wisselend af en weer toe, dus nogal 'rommelig' varen. Dan bedenk ik ineens dat ik de 'borrel traditie', welke sinds de Bamba-reis bij mij aan boord voor elke oversteek van enige omvang wordt gehouden, helemaal ben vergeten en neem er snel een paar. Op Rinus, op Neptunus, op de boot en deze keer ook op Nelly en de kinderen. Uiteindelijk wordt verder de rest van de oversteek ge-motorzeild, waarvan een groot deel bijna zonder wind.
(Avocado met olie, azijn, knoflook, peper en zout + geroosterde broodjes en een borrel cola) val ik gelukkig als een blok in slaap om de volgende morgen rond 6 uur wakker te worden van regendruppels welke door het open luik vallen. 
Het wordt een aardige bui vergezeld van onweer. Een uurtje later besluit ik toch te vertrekken in de verwachting dat de buien op zee minder zullen zijn of worden. In plaats van de door de pilot aangewezen Fornelli passage, besluit ik mede gezien het rustige weer, wat af te steken en vaar door de 'Passaggio Della Pelosa', een iets zuidelijker gelegen ondiepere doorvaart. Volgens de C-map kaart minimale diepte 4 meter en dat klopte......... Vanuit de Fornelli passage komt nog een ander (denk Spaans) zeiljacht en gaat ongeveer dezelfde koers voorliggen dus die zal ook wel richting Balearen zeilen. Tot ver in de avond kan ik ze zien.
De eerste uren lijken vervolgens wel een 'passaat-oversteek'. Bakstagwind 5 (geen woord over deze zuidoostelijke wind in de weerberichten...) een deining die meeloopt, hier en daar onweersbuitjes in de lucht en de boot vol tuig. Voor een zeiler is dit genieten!! en het schiet lekker op, regelmatig tikken we de 7 knopen aan. Natuurlijk (!) duurt dit feest niet lang, we zeilen namelijk in de Middellandse zee, en na een uur of 3 neemt de wind binnen een kwartier af tot 5 knopen en begint een uur later uit het west-noordwesten te waaien tot een knoop of 15. Dus hoog aan de wind verder. 
(who the 'f.ck' is this..........)
Ondanks het motoren is de nacht prachtig, (zo jammer dat ik dit alleen kan zien), zonder maan zeer donker, maar door de 'biljarden' sterren toch weer aardig licht, tientallen vallende sterren, niet naar beneden maar meer horizontaal langs de hemel (als al de gedane wensen uitkomen dan wordt ik vast ongelukkig van geluk....) en een in de golven en het zog oplichtende zee omdat er kennelijk weer fluoriserende beestjes of algen in het water zitten. Een ware lichtshow waarin het past om daar stil, met de mond open en vol verbazing naar te kijken. Prachtig!! Dan krijg ik nog even een close-encounter met een koerskruisende veerboot van 'Algeria-Ferries', die lijkt eerst voorlangs te gaan maar op het laatst toch niet en dus ga ik hurry-up overstag en vaar achter hem langs. We zijn zo dicht bij elkaar dat ik mooi even met de schijnwerper in de stuurhut schijn omdat hij volgens mij makkelijk achter me langs had kunnen sturen (ik lekker weer wat adrenaline, kan ik mooi wakker blijven). Geen idee waar Algerijnen hun vaarbewijs halen, maar de lokale bakker zal er wel wat in z'n la hebben liggen.............De rest van de oversteek verloopt rustig, alle tijd voor een boek, een complete scheerbeurt, een paar hele slechte dvd-films (in de opheffingsuitverkoop gekocht voor €1,- per stuk), eten zoeken en koken (ik ben begonnen alle kastjes en bergplaatsen leeg te eten) en het schrijven van deze blog. Vlak voor aankomst passeer ik nog een heel klein zeeschildpadje van een centimeter of 25 dat net komt bovendrijven. Het beestje kijkt mij aan en ik kijk hem nog een tijdje na. Dat zag er vast maf uit........
De aanloop naar de baai van Mahon (hoofdstad van Menorca) is probleemloos 
en er zijn in de baai diverse ankermogelijkheden wat natuurlijk in m'n eentje goed te doen is, alleen staat er bovenop de kaap bij de invaart van Mahon een enorm stuk geschut, waarschijnlijk uit de tijd van Franco en hopelijk niet meer in gebruik..... 
Precies 33 uur na vertrek vanaf Sardinie en met een extra 190 mijl op het logtotaal, arriveer ik op Spaanse bodem. Wederom een vlotte oversteek. Direct na het ankeren laat ik de telefoon providers zoeken en bel naar Nelly en de kinderen. Die hebben het natuurlijk ook helemaal niet makkelijk en zullen ongetwijfeld de afgelopen dagen zorgen over mij hebben gehad. Nelly heeft zelfs een abonnement op Windguru genomen zodat ze on-line kan zien wat voor weer ik heb. Gelukkig waren de zorgen onterecht, behalve wat eenzaam en een beetje verdrietig, gaat het wel ok met dat solo varen en de 'Mare' is natuurlijk een fantastiese boot! In Nederland is gelukkig ook alles ok, ook een beetje verdrietig en een beetje onwennig natuurlijk en nadenkend over hoe te vervolgen.................. en Nel heeft ondertussen Sardinie ook officieel uitgeroepen tot meest kl(x)terige eiland van de wereld.................
Menorca is heel anders dan wat we de afgelopen maanden hebben gezien. Het is relatief plat en heeft geen bergen. Hopelijk ook de daarbij behorende meer constante winden (van hoge kusten 'rookt' het af zoals we weten.......). Die zelfde avond scheur ik in het bijbootje naar de wal en loop door het oude centrum van Mahon (of Mao zoals de locals het hier kennelijk noemen.....). Het is hier, waarschijnlijk in tegenstelling tot Majorca en Ibiza, helemaal niet toeristies en behalve wat mede-yachties zijn het vooral Spanjaarden die je op straat ziet. Ik koop een 'San Miquelletje' en slenter door de straten. Het voelt een beetje als thuiskomen, ik heb tijdens de Bamba-reis noordwest Spanje aangedaan en daar genoten van de manier waarop de Spanjaarden met het leven en elkaar omgaan. 
Hier in Mahon is het precies hetzelfde, de mooie taal, de sfeer, de omgeving, helemaal goed en ik vind het dan ook zeer spijtig dat ik dit niet met Nelly en de kinderen kan delen. Alhoewel hemelsbreed maar 400 kilometer van elkaar gescheiden is er een enorm verschil tussen Italianen en Spanjaarden, waarbij de laatsten absoluut mijn voorkeur hebben. 
Litertje 'plonk' voor onder de euro en een liter gin voor net geen 6 euro.......... wat een land........... en dan het woord voor 'vrouw' in het Spaans (ik luister sinds vanmorgen naar 'Radio mujeres'), MUJER, spreek uit MOE-GER, de sensualiteit druipt eraf.............. toch??Ondertussen is er aan boord een bom ontploft....... ik heb alle gereedschap, losse onderdelen, verf en kit te voorschijn gehaald en er hangt een lange lijst klussen waarvan ik er veel de komende week hoop af te krassen.
Tot een volgende keer! Adios, Michel.
