PALERMO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! wow wat een belevenis!!!! We hebben in eerste instantie problemen bij het vinden van een ligplaats in het centrum van de stad. Het lijkt wel druk en alle voor ons enigzins geschikte plaatsen zijn bezet.
Dan zien we een vrouwtje staan bij een lege plek aan de grote kade en ze gebaard dat we daar kunnen liggen. We pakken deze kans en na wat onderhandelen moeten we 35 euro/dag betalen inclusief water en electra, alleszins acceptabel in deze omstreken. We laten de ergste warmte voor wat die is door allemaal een siesta-tje in te lassen en tegen vijven lopen we richting stad. We nemen (natuurlijk........) de verkeerde afslag en lopen (blijkt later) de verkeerde (haven)wijk van de stad in. 
Een ontzettende drukte, verschrikkelijk smerig, meer bouwvallen dan nog bewoonbare gebouwen, het ene auto- of scooterwrak na het andere, puin op straat waar je maar kijkt, een nors kijkende bevolking..... ergo zo erg hebben wij het binnen Europa nog nergens gezien. De eerste reaktie is eigenlijk 'wegwezen', maar door de kinderen en het besef dat toch weinig mensen kinderen zo 1, 2, 3 iets zullen aandoen, lopen we zo kalm mogelijk maar verder. Zelfs het maken van een foto komt in deze buurt niet bij ons op....... Na wat links- en rechtsen, komen we bij een trap die ons in 1 keer op de via Roma brengt, de hoofdstraat van Palermo. 
De ene na de andere dure winkel langs deze 4 kilometer lange straat. Het verschil met enige minuten terug kan niet groter zijn!!! en eigenlijk staan wij een beetje met de mond open...... Onbegrijpelijke verschillen tussen erg arm en ontzettend rijk en dat binnen enkele meters!!
We lezen dat Palermo in de 2e wereldoorlog zwaar is gebombardeerd, evenzo is beschadigd geweest en dat bepaalde delen van de stad nog steeds tekenen vertonen van deze bombardementen. We vinden dat wat moeilijk te geloven, maar na wat we net hebben gezien................. (stel je voor dat je in Rotterdam nog zou kunnen zien wat er meer dan 60 jaar geleden is verwoest!!). 
Toch staat het overgrote deel van de stad in de steigers en als je het ons vraagt blijft dat de komende 50 jaar ook wel zo.......... 
Wat ook opvalt is dat er nergens borden te zien zijn dat opknap projecten zouden zijn gefinancierd door de Europese gemeenschap (deze borden zijn een verplichting), dit in schrille tegenstelling met Griekenland (zie eerdere 'bloggen').We lopen de winkelstraat af en op een groot plein probeer ik een open internet verbinding te vinden en jawel hoor iemand z'n verbinding niet beveiligd.
We werken het weblog bij, lezen de mail en halen wat weerinformatie op. Op naar de ferry haven voor informatie over een mogelijke trip voor Nelly en de kinderen naar Sardinie (Cagliari). De boot vertrekt iedere zaterdag om 17.00u en arriveert de volgende morgen 07.00u. 
Er zijn geen hutten meer voorradig en op het laatste moment kunnen er nog kaartjes worden gekocht (Nel + 3 kinderen totaal 65 euro). Als het nodig is er dus gelegenheid. Daarna lopen weer een volksbuurt in, maar deze is 100 keer knapper dan de havenwijk. 
Er is overal drukte op straat en geen plek is onbenut gelaten voor een fruitstal, kleine terrasjes en verder voornamelijk visstallen, waar natuurlijk weer de zwaardvissen de show stelen. 
Ook de mega-barbeque waarop vis wordt geroosterd trekt de aandacht (STINKEN!!!). We strijken neer op een klein terrasje, drinken een biertje en ongewild 'stelen' we hier kennelijk de show.......... wij zijn de grote bezienswaardigheid.......... We krijgen zowiezo om de haverklap van Jan en Alleman 'complimenten' over de kinderen (mammamia! 'bello', 'bello'!). 
We lopen ondertussen in het donker door de prachtig met allerlei verlichte bogen versierde stad, zien ook best veel heel mooie gebouwen en kunnen deze keer een 'veilige' weg terug naar de boot vinden. Dik verdiende borrel en naar bed.De volgende dag staat een bezoek aan de lokale catacomben op het programma (Catacombe dei Cappucini).
Eeuwenlang zijn Sicilianen van een bepaalde (goede) klasse die niet 'vergeten' wilden worden door Capucijner monniken gebalsemd en ondergronds opgebaard. Meer dan 8000 mensen, overleden tussen de 17e en 19e eeuw liggen hier en kunnen worden bezichtigd (!). Nogal opmerkelijk natuurlijk, maar je moet het (misschien) gezien hebben. De lijken werden eerst bijna een jaar in een kamertje te drogen gelegd waarna ze in azijn gebaad werden. Vervolgens werden ze keurig in het pak gehesen en en tegen een muur in een nis geplaatst om in de daarop volgende eeuwen rustig te mummificeren. Tot 50 jaar geleden werden de lijken ieder jaar voorzien van nieuwe kleding! (vrij naar reisverslag 'Sally Lightfoot' - 2003). Onderweg naar de catacomben bezoeken we nog een nogal opmerkelijke kerk. 
Het lijkt wel een 17e eeuwse opera zaal, compleet met muppet-show achtige balkons en een soort podium voor de dienst. 
Dan na nogal een lange wandeling komen we bij de catacomben, betalen een monnik een symbolisch bedrag en lopen de trappen af richting de doden........... Wat we daarna zien tart iedere beschrijving en ik kan geen woorden vinden om het goed te beschrijven. De 'geesten' uit een van de 'Pirates of the Caribbean' films of Michael Jackson's 'Thriller' komen waarschijnlijk nog het dichtst in de buurt van het schouwspel. Sommige lijken zijn inderdaad redelijk bewaard gebleven, maar de meesten zijn alleen maar aangeklede skeletten. De kinderen en vooral Jitse zijn ook wel onder de indruk van de vreemde 'poppetjes', maar Fenna weet ook te vragen of ze nog een keer gaan leven. Sjoerd ontgaat alles natuurlijk en luid 'pratend' galmt zijn stem door de gewelven. Wij zijn in ieder geval ontzettend onder de indruk en vragen ons echt af welke 'zieke geest' deze manier van dodenverering ooit heeft verzonnen. Het 'hoogtepunt' (best bewaard gebleven lijk) is een 2-jarig meisje dat in 1923 is overleden, maar die eruit zag of ze gisteren was overleden......... Er mogen geen foto's worden gemaakt en uit respect voor al deze (overigens erg kleine) mensen hebben we dat ook niet gedaan. Op de terugweg stappen we in de bus en zijn snel weer op de boot.
Na een lekker waterballet op de boot, een bezoek aan een grote supermarkt en een heerlijk rustig nachtje slapen (gelukkig koelt het s'avonds wat af, overdag zal het tegen de 35 graden zijn), vertrekken we richting San Vito lo Capo een baai op de Noordwest punt van Sicilie.Op dit moment staan we op het punt om toch met de hele familie over te steken naar Sardinie zaterdag 21-7. Het is een geweldig weerbericht, dus hopelijk de volgende 'blog' uit Sardinie. Wouter en Hiske + alle achterban bedankt voor de pogingen om hierheen te komen om te helpen!!! GEWELDIG!!
Rens gefeliciteerd met z'n 8e verjaardag!!
Tot de volgende keer! Ate a vista, crew 'Mare Cognitum'.
