Hans, Denise & Bauke dagen

Hallo allemaal,

Zaterdagmorgen 04:30 (7-7) gaat de wekker in de echte veronderstelling dat het dan zo een beetje licht moet worden om zo vroeg mogelijk de straat van Messina door te varen met zo min mogelijk wind. Niet dus........ het is nog stikdonker en we zetten de wekker anderhalf uur later om inderdaad bij bijna 1e licht te vertrekken voor de 40 mijl naar Tropea. We hebben uitgerekend dat we de stroom moeten meekrijgen naar het noorden, maar het 1e uur hebben we nog vrolijk 3 knopen tegen. Dan varen we zichtbaar door de kentering en krijgen ongeveer dezelfde 3 knopen mee. Het water kolkt erover, grote draaikolken, opwellend water, echt ontzagwekkend. Zo vroeg is het al aardig druk op het water, diverse vrachtschepen, een groot cruiseschip en heel veel kleine vissersbootjes, die de motor in de vooruit hebben in een poging om tegen de stroom in op 1 plek te blijven.

Dan zien we een van de meest curieuze vissersboten die we ooit hebben gezien. Dit zijn lokaal bedachte scheepjes om de door de straat van Messina migrerende zwaardvissen te vangen. Het zijn houten schepen van een meter of 15 met daarop een vakwerk mast van minstens 20 meter en een vakwerk boegspriet van zeker 15 meter. Dit alles verstaagd door een woud aan lijnen. Bovenin de mast zitten 1 of 2 uitkijken, die de (volgens zeggen slapende) zwaardvissen lokaliseren, waarna een harpoenier op de boegspriet de vissen moet zien te vangen. Deze manier van vissen kan natuurlijk alleen bij weinig wind en zeegang, anders knapt er absoluut wat van de boten af. Kennelijk is dit de manier om bij een teruglopende visstand nog wat te kunnen verdienen.We varen oostwaards richting Tropea en varen langs een aardig mooie groene rotsachtige kust met veel zandstranden. Vroeg in de middag arriveren we en krijgen een plek in de mooie marina van Tropea. Hans, Denise en Bouke gebeld en nadat ze wat panne met hun huurauto hebben geregeld, is het weerzien van de familie hartelijk en drinken we een lekkere borrel op een paar mooie dagen. Ook brengen ze ons verschillende 'goodies' uit Nederland, ontbijtkoek - potjes voor Sjoerd - en voor ons allemaal een kado-tje, geweldig!! Vroeg in de avond moet er gegeten worden en komt de vraag op of we in de op de rotsen gelegen oude stad gaan eten. Dit betekend een fikse wandeling en natuurlijk een steile trap omhoog. Na wat tegenstribbelen gaat iedereen toch mee en hijsen we ons omhoog. Het centrum van Tropea is echt oud en ademt een lekkere sfeer uit. Het is zaterdagavond, dus ook nog eens hardstikke druk op straat met allemaal flanerende mensen. Om ons heen kijkend valt op dat we bijna de enige niet Italianen zijn, wat de stelling bevestigd dat deze streek voornamelijk wordt bezocht door Italiaanse vakantiegangers.
We eten heerlijk op een terras buiten tot laat in de avond en zoeken in het stikdonker onze weg terug langs de trap naar de boot. Als verrassing voor de kinderen blijft Bouke op de boot slapen, wat de volgende morgen al heel vroeg (!#@$$^%&&@!##!!) aanleiding is tot 'gekeet'...........We doen nog maar eens wat wasjes en op zondagmiddag gaan we naar het meest populaire strand van Tropea, waar het 'hutje-mudje' vol ligt. Wij doen een poging om een door een hek afgesloten wat rustiger gedeelte van het strand op te lopen, maar worden onmiddelijk weer verwijderd................ alleen voor leden kennelijk. Dan maar ergens tussen en zowaar na een kwartier is iedereen wat opgeschoven en hebben we de ruimte. Het is heet en we liggen veel in het water. De Italianen zijn een leuk volk om te bekijken en we vervelen ons dus niet. Ik (Michel) ga met Bouke langs de rotswand snorkelen en behalve zeker 30 verschillende soorten vissen, zien we ook een kleine octopus. Ik maak een hoekduik en gooi wat zand naar het beestje. Hij schiet weg om een meter verder weer te gaan zitten. Ik maak weer een hoekduik en gooi zand en nu spuit de octopus een wolk zwarte inkt en is vervolgens verdwenen. Erg grappig om een keer gezien te hebben.

Die avond eten we aan boord afhaal pizza en bespreken of we 2 dagen op en neer naar het actief vulkanische eiland Stromboli zullen varen (64 mijl op en neer). De weerberichten zijn nog 2 dagen goed en daarna is de voorspelling veel meer wind. In het noorden van de Middellandse zee stormt het al bij de Balearen en Corsica. We besluiten de volgende dag te gaan nadat we eerst van de huurauto gebruik maken voor maar weer eens een lading 'zware' boodschappen.

Het wordt een rustige tocht, motorzeilend naar het westen. Onderweg doet Bouke verwoede pogingen om een vis te vangen door allerlei verschillende onderlijnen en verschillend kunstaas te proberen - uiteindelijk zonder succes. Ook worden er door Denise dolfijnen gespot en als we die richting opvaren krijgen we ze inderdaad (groepje van 4 of 5) redelijk dicht bij de boot voorbij.Goed kijken, een dolfijn.........

Heel grappig zwemmen ze precies naast elkaar en komen op hetzelfde moment boven. Langzaam wordt Stromboli groter en zien we de uit de krater opstijgende rook beter. Ook een heel aparte loodrecht uit zee komende steenklomp, 'Strombolicchio' genaamd, wordt zichtbaar. Een kleine 5 uur na vertrek laten we op de rede van het kleine dorpje 'San Vincenso' het anker vallen (wie wil er wonen op een werkende vulkaan?). En we zijn niet alleen. Zeker 25 andere jachten liggen ook voor anker, waarvan enkele superjachten. Het strand bestaat uit pikzwart vulkaansteen met de grootte van een redelijke kiezel. We ontsteken de barbeque en hebben een prachtige avond onder de rook van de vulkaan. Kennelijk is de activiteit van Stromboli op dit moment niet erg groot, want nergens zien we tegen de donkere nacht enige gloed.De volgende morgen meldt het weerbericht slechtere omstandigheden en besluiten we direct te vertrekken. We varen een rondje om 'Strombolicchio' en ook een rondje om Stromboli. De noordwest kant van het eiland is de zijde waar de lava uitstroomd en als we erlangs varen laat de vulkaan een 'boertje' en zien we een hele pluim zwarte rook en een halve minuut later komen er daadwerkelijk stukken lava uit de vulkaan de steile helling afdenderen om met grote plonzen en rook in het water te vallen. Voor de zekerheid gaan we wat verder uit de kust en slaan het schouwspel vol verbazing gade. Dan wordt het tijd om te vertrekken en weer 5 uur later ankeren we voor het strand en naast marina Tropea en gaan na de hete dag op zee allemaal lekker zwemmen. Dan verslechterd het weer zienderogen, donkere luchten, regen en daarna de wind. We 'vluchten' de marina weer in en krijgen gelukkig nog een plekje.

De laatste dag met Hans, Denise en Bouke worden we door Hans met de auto opgehaald en liggen we heerlijk bij het zwembad van hun hotel. Het weer is niet helemaal goed, halfbewolkt en behoorlijk winderig, dus aan het zwembad geen mens (Italiaan) te zien. Van het strand bij het hotel is niets te zien omdat de golven over het hele strand denderen. Aan het eind van de dag maar weer eens afscheid nemen. De volgende morgen vroeg wacht er alweer een Transavia vliegtuig om Hans, Denise en Bouke mee naar Nederland te nemen.

Wij liggen (weer) te wachten op een afnemende zeegang om richting het westen te gaan richting Sicilie.

Tot de volgende keer! Ate a vista, crew 'Mare Cognitum'.