Joop & Joke 10-daagse

Octopus gooien....... na 60x is ie dood en lekker..........................

(Diverse foto's, copyright J&J)

Hallo allemaal,
Weblog aan het schrijven onder het varen, op Bamba was dat ook vaak een welkome afleiding. We hebben net afscheid genomen van Joop en Joke. We hebben samen een ontzettende leuke tijd gehad en veel beleefd. Zij gaan vandaag terug naar Paleiros en wij gaan verder naar het vaste land naar Atakos om te bunkeren (water en brood) en daarna wat naar het zuiden te 'scharrelen' langs de onbewoonde Dragoneri eilanden.
Zaterdagmiddag zijn we van Kioni naar Fiskardo gevaren. Halve wind kracht 5 en we waren er zo. In Fiskardo hadden we een probleem om aan de kant langs de kade te komen. De Mare heeft een hekel aan achteruit varen en al helemaal als we met de kont naar de wal met redelijk veel wind moeten inparkeren. Voordat het anker de grond raakt is de kop van het schip al helemaal weggewaaid.

Laat spelen

Toen maar een plekje meer uit de wind gezocht en dat lukte gelukkig wel. Joop en Joke kwamen iets later en konden nog net op het plekje naast ons inparkeren. Dat aanleggen blijft een heel gedoe, je kunt er hier echt uren naar kijken, gelukkig zit iedereen in het zelfde schuitje en krijg je meestal wel even hulp met de touwtjes. Joke kreeg het nog aan de stok met een groep Zweden.
Die wilden met een (te) grote boot ook nog een klein gaatje in en zouden wel even de lijnen en het anker van het andere schip (waar niemand aan boord was) verleggen. Gelukkig zag Joke wat er aan de hand was en heeft een en ander verhinderd. Je gaat natuurlijk niet zomaar aan iemands anders schip zitten!!!!
Fiskardo staat bekend als filmsterren-dorp; zien en gezien worden dus!! Langs de kade staan de tafeltjes van de restaurants zowat tot in de kuip. Het zag er allemaal wel mooi verzorgd en kleurig uit. Weinig (geen) filmsterren gezien overigens. 's Avonds met het hele spul nog even een rondje lopen en ook hier kom je overal de foto's tegen van het vermiste Engelse meisje. Op een gegeven moment lopen we langs een baai met huizen en ontdekten we dat er in die baai een prachtige echo was. Het galmde er goed!!!! Ik weet niet of de bewoners/vakantiegangers in de woningen wisten wat er gebeurde maar we gaven een heel "concert".
Ondertussen wisselen we met Joop en Joke behalve ervaringen ook divers hardware uit. Ik maak hun laptop aan de praat met het C-map zeekaarten programma en geef ze onze wifi-stick voor betere draadloze internet ontvangst. In ruil 'dealen' we een zogenaamde viskorf. Een bol van gegalvaniseerd draad met bovenin een opening waarin je aas stopt en waardoor de vissen naar binnen moeten zwemmen. Je laat het hele zaakje aan een lijntje overboord en de volgende morgen ophalen en vis eten (als het zo simpel was!!....). Ik heb er niet veel vertrouwen in, maar volgens Joop vangt het reuze goed met mosseltjes als lokaas.....
De volgende dag naar Eufemia. Ook weer wind dus lekker gezeild. In de nabijliggende plaats Sami speelt de film Captain Conelli's Mandoline (verhaal uit WW II en verfilmd met Nicolas Cage in de hoofdrol) zich af en dat is ook in Eufemia te merken. Nicolas heeft veel handtekeningen uitgedeeld bij de plaatselijke restaurants want overal hangen de posters met de krabbels aan de muur. Zeker lekker goedkoop gegeten; die Nicolas. Voor de verandering weer moeilijk met de kont aan de wal, dus kiezen tussen oud-hollands aan de kant of voor anker. Er was plek genoeg, dus we kozen voor het eerste en lagen mooi langs de kant. Joop en Joke kwamen later langszij. Ook handig omdat we van plan waren om de volgende dag een autootje te huren. Er lag nog een Hollands jacht "Weg Weze" uit Enkhuizen met een ouder echtpaar uit Castricum erop. Zij waren al vanaf 2003 hier aan het rondvaren. s'Avonds Gyros gegeten in een restaurantje tegenover de kade. De volgende dag een Opel Zafira gehuurd en met het hele spul in de auto om het eiland Kefalonie eens van de andere kant te bekijken. We pasten er met zijn zevenen allemaal in, Sjoerd in de maxicosi (beeeetje te klein) en het hele eiland rondgereden. Prachtig mooi en vooral ook hoog, veel scherpe bochten naar boven en dan weer langzaam naar beneden. Ook hele mooie zandstranden gezien aan de westkust, alleen is het daar lastig ankeren en heb je erg veel last van de deining. We zagen een tweemaster liggen die van gangboord tot gangboord lag te rollen....niet erg relaxed dus. Bij een ander strand heerlijk gezwommen. Dan weer terug naar de boot.
Toch nog even een klein steil weggetje op wat uitliep in een geitenpad. Achteruit en een paadje in om te keren. Dit ging een beetje steil naar beneden en lag vol met steentjes; geen grip meer met de banden van onze Zafira en we gleden we langszaam naar beneden. Iedereen, behalve Michel, eruit en vol gas, met rokende banden, slippend weer omhoog. Later toch nog even een krasje wegpoetsen met wat autopoets.......en de auto zo weer zonder commentaar ingeleverd.
Na 2 nachten aan de kant werd het weer tijd voor een mooie ankerbaai. Ten oosten van Itaka een mooie baai opgezocht waar volgens de overleveringen Emeaus, de varkenshoeder en trouwe volgeling van Odysseus woonde. Weer een prachtig prive-strandje met helder water en een spectaculaire achtergrond van rosten en kloven. Deze baai is alleen per boot bereikbaar.De wind was af en toe hard dus we lagen ook met een lijntje om een stuk rots achter vast. Michel had de kinderen en mij afgezet op het strand om te zwemmen en ook Joop was op het strandje. Voor de kinderen een waar speelparadijs want het stikt er van de aangespoelde zooi waar zij dan weer de leukste spelletjes mee bedenken. Op een gegeven moment zitten we aan de waterkant en begint er een beetje branding te komen. Sjoerd zit ook lekker (aangelijnd) met z'n billen in het water te spelen en vindt die golfjes prachtig. Maar de golfjes worden wat hoger, dus pakken we de boel op en gaan 2 meter hoger zitten. Ook het bootje meegesleept naar hogere grond. We zitten nog niet of er komt echt een hele hoge golf aan!!! Ik pak Sjoerd met lijn en al op, grijp Jitse beet, sleur ze naar nog hoger gelegen strand, zeg tegen Jitse dat ie Sjoerd goed moet vasthouden en ga achter ons bijbootje aan. Toch komt er nog een golf en worden we bijna overspoeld. Dan is het weer rustig; het waren de hekgolven van een langsvarende ferry op 10 mijl afstand!!!! Fenna zat doodgemoedereerd met een emmertje op het hoge gedeelte te spelen. Ik had de schrik goed in de benen...en weer wat geleerd; als er flinke afslag op het strand is kun je maar beter bedacht zijn op die golven van die "grote jongens"!!!!! Later die middag en avond nog regelmatig wat van die deining gehad. Vanaf de boot kon ik (Michel) het bovenstaande goed bekijken en in mijn ogen was toch alles onder controle en had e.e.a. een hoog 'slapstick gehalte'. Vooral de snoekduik van Joop die moest kiezen tussen z'n bijbootje en onze kinderen was plezierig om naar te kijken. Toch weer gewaarschuwd voor de kracht van de zee, dit was een 'mini-tsunami' en onbedacht moesten we wel even aan de gebeurtenissen van een paar jaar geleden denken.Volgende dag naar Vathi, de hoofdplaats van het eiland Itaka. Gelegen in een diepe baai en een waar windhol. De wind komt zo van de bergen recht de baai in. Een mooi plekje gezocht om te ankeren en even later met zijn 5-en de kant. Er stonden nog behoorlijke golven in de baai, dus Michel moest er aardig tegenaan om ons al roeiend naar de wal te brengen. Vathi is niet heel bijzonder, maar wel stoppen er behoorlijk wat flottieljes. Het is dus best wel druk in de baai en veel mensen willen nu eenmaal graag aan de kade liggen omdat ze ankeren maar ingewikkeld vinden. Joop en Joke probeerden het ook even aan de kant maar door de wind was het erg hobbelig. Zij gingen dus ook maar ankeren. Toen kwam er een huurboot met 2 Italiaanse stellen die graag aan de kant wilde. Wat een wildwest!!!! Met 4 man moesten we ze helpen om deze boot aan de kant te krijgen door onkunde van de macho-schipper, die ondertussen ook zijn vrouw even een flinke roei gaf!!! Wat een kloothommel. Ook nog een museum bezocht met folklore zaken van het eiland Ithaka. Gisteren -op aanraden van neef Rene- naar Atokos, een onbewoond eiland met 2 prachtige ankerbaaien. Helaas was er in de eerste baai (Cliff bay) weinig plek voor ons en ook de wind was niet erg gunstig, dus gingen we door naar de baai met de mooie naam "one house bay". Klopt precies, behalve dat er naast het meestal onbewoonde vissershuis ook een klein kerkje stond. Ook weer zo'n plek waar alleen boten kunnen komen. We lagen daar mooi, totdat er een groep Italiaanse mannen wel heel dichtbij dachten te moeten ankeren. Ook het Nederlandse jacht Weg Weze lag er en die kregen de Italianen zowat langszij. Maar mooi dat ze geen aanstalten maakten om op een andere plek te ankeren. Voor de zekerheid hebben wij nog maar een achterlijntje vastgemaakt, zodat wij, bij draaiende wind, niet door de Italianen geraakt konden worden.
Samen met Joop en Joke lekker geBBQ-ed met lekkere stukken kip en natuurlijk voldoende wijn om alles 'weg te spoelen'. Aan het eind van de maaltijd de viskorf gevuld met de kippebotten en overboord gezet, je weet maar nooit..... s'Nachts ging de wind weer uit, dus heerlijk geslapen. De volgende morgen natuurlijk de viskorf binnen gehaald en................ zeker 15 vissen erin waaronder enkele die het waard zijn om te worden schoongemaakt en opgegeten. Voor de zekerheid nog even aan Joop laten zien of ze wel eetbaar zijn, maar zoals de Grieken zeggen; 'alles wat je kan vangen kun je ook opeten'. Dus uurtje besteed aan het schoonmaken van de visjes en vanavond in de pan.... (mij benieuwen). Zonder het te willen was het afscheid van J&J emotioneel. Ook Jitse was niet direkt te porren voor het afscheid nemen en moest al huilend om de nek van Joop gedag zeggen aan z'n pseudo-opa. Het doet beseffen dat de opa's (leven beide niet meer) onbewust wel worden gemist en dat kennelijk een opa een functie heeft in het leven van jonge kinderen.

Op weg naar de volgende ontmoeting met oma Terry en vriend Wouter op het eiland Zakynthos vanaf 23 juni. Ate a Vista!, crew 'Mare Cognitum'.